Ad Verhoeff had bijzonder veel moeite om zijn pupillen te vertellen, dat hij ermee wilde stoppen. De oud-postbode kreeg van de groep gelukkig veel bijval en begrip. De vele complimenten lieten Verhoeff niet onberoerd.

"Ik heb lange tijd geprobeerd een opvolger te vinden, maar dat is niet gelukt. Ik snap het ook wel. Iedere donderdag stond ik in de sportzaal aan de Beregracht voor de groep en elke keer met andere lesstof en een uitdagend spel. Op deze avond kon ik niet naar een verjaardag of andere activiteit. Alles moest altijd wijken. Vind daar maar eens iemand voor."

Dikke buiken
Schoonhovenaar Wim den Ouden (71) meldde zich op zijn 24^ste bij Ad Verhoeff en sloeg in al die jaren bijna geen les over. "Ik mocht vroeger niet sporten en toen ik op eigen benen stond, ben ik gaan trimmen," vertelt de montere Den Ouden. "Zijn lessen waren altijd anders. Ik heb nooit last gehad van blessures. Er werd soms hard gelachen als het onderdeel opdrukken op het programma stond. Mannen met dikke buiken hadden alle moeite om de oefening te doen. Het sociale aspect vond ik ook belangrijk. Als iemand er onverwachts niet was, kon diegene een telefoontje of bezoekje verwachten met de vraag of alles in orde was."

Sporten is Ad Verhoeffs lust en leven. Vanaf zijn tienertijd bracht hij vele uren door in de vrije natuur en op de atletiekbaan om zijn kilometers te maken. 's Zomers maakte hij tochten op de racefiets en 's winters bond hij zijn schaatsen onder. Toen in 1964 atletiekvereniging Avantri werd opgericht, was de Stormbaan ineens zijn tweede huis. "Het trainen van loopgroepen vond ik toen al leuk om te doen. Ik behaalde de benodigde diploma's en merkte dat de sporters veel plezier beleefden aan mijn trainingen. Ik vond het een uitdaging om ook mensen die weinig bewegen aan het sporten te krijgen." Na een oproep in de De Lekstreek meldden zich zestig mensen aan om te komen trimmen. Na een jaar sloot hij met deze groep aan bij Avantri. "Mijn trainingen zijn een combinatie van bewegen, ontspanning en plezier maken."

Toen Tiny de Jong (66) daar in 1977 lucht van kreeg, bedacht zij zich geen moment en meldde zich spontaan aan. "Ik woonde vlakbij en ging een keer kijken met mijn buurvrouw. Sindsdien ben ik niet meer weg te slaan bij Ad's lessen, die altijd verrassend zijn. Zelfs vorige week kwam hij nog met een nieuw spel." Na de laatste les ging het gezelschap met z'n allen naar de kantine van Avantri voor een onvergetelijk afscheidsfeest. "Dat heeft hij wel verdiend!"