• “Midnight, our sons and daughters,
• “Cut down, taken from us,
• “Hear their heartbeat
• “We hear their heartbeat……………………………..U2  Mothers of the disappeared (The Joshua Tree  1987)

Door de chronische warmte heb ik mijn Stratego verslaving nieuw leven ingeblazen. Wat heeft dat met het warme weer te maken ? Wel, buiten aan een tuintafel speelt het nou eenmaal het prettigst. Met ´mijn´ kinderen speel ik minimaal 9 potjes per dag, het record staat op 15. Het gaat er uiterst fanatiek aan toe. Zelf heb ik de gewoonte om de verschillende rangen op het speelbord namen te geven : maarschalk Montgomery, generaal Videla, kolonel Ghadaffi, kapitein Iglo, majoor Bosshardt…………….afgelopen week verloor ik 12 van de 14 potjes. De laatste verliespartij had ik als “vernuftig” plan mijn vlag net achter het ‘water’ gezet. Binnen 5 minuten stuitte vijandig ‘sergeant Karremans’ op de vlag. Vroeger speelde ik met ‘broervriend’ Henk vele Stratego partijtjes. Ik verloor altijd. Vroeger ? Het was in de periode tijdens de Wereldkampioenschappen Voetbal ’78 in Argentinië. Van dat eindtoernooi heb ik een klein jeugdtrauma opgelopen. Generaal Jorge Videla stond aan het roer van een waar schrikbewind. Bram en Freek vroegen middels hun cabaretprogramma ‘Bloed aan de Paal’ aandacht voor de mensenrechten. Tegenstanders van het regime verdwenen spoorloos. Tot op de dag van vandaag (!) komen iedere donderdag de Dwaze Moeders op Playa de Mayo in protestmars bijeen om aandacht te vragen voor hun verdwenen zonen en dochters. Bovendien gingen Johan en Kromme Willem niet mee. ‘We’ hadden dus niets te zoeken in Argentinië. Maar wijlen bondscoach Ernst Happel (‘kein geloel, gewohn fussbal’ !’) zwaaide de knoet eronder en Nederland speelde verrassend goed voetbal. Onverwachts werd de finale gehaald en daar trof Nederland…………………………Argentinië. Ik kan mij de finale van minuut tot minuut herinneren. Spelers als Alberto Tarantini, Osvaldo Ardiles, Mario Kempes en natuurlijk Ruud Krol, Johan Neeskens en Rene van de Kerkhof staan op het netvlies gegrift. Alfred Hitchcock schreef het scenario voor een finale die de geschiedenis in zou gaan als een scherts, een dramatische thriller, huiveringwekkend en bloedstollend. Een wedstrijd die Nederland nooit kon winnen. Voor het geval de finale toch mis mocht gaan begaf Jorge Videla zich voor de zekerheid alvast naar de kleedkamer van de dapper spelende Hollanders. In zijn linkerhand een elektrocuteertang…………….Onze voetbalnatie speelde de eindstrijd op 25 juni 1978 tegen 11 doodseskaders, 90.000 intimiderende Argentijnen en een dubieuze scheidsrechter. De bal op de paal van Rensenbrink, vrijwel in alle historische sportoverzichten komt het fragment voorbij. Elk oranje en witblauw shirt voetbalshirt zat onder de bloedspetters……..

Geboeid kijk ik dan ook naar het unieke beeldmateriaal van ‘Andere Tijden Sport’. De VARA wist destijds de in het geheim gemaakte beelden via een piloot van Lufthansa uit Argentinië te smokkelen. 40 jaar later worden de fragmenten nog eenmaal van minuut tot minuut uitgeserveerd. Aandachtig aanschouw ik de reportage en dan vooral de finale die mij als kind zo fascineerde. Ontroerend zijn de taferelen die zich bijna een halve eeuw later op het ‘plein van de samenkomst’ afspelen. Spelers van het Argentijnse elftal van destijds staan gearmd met onze voetballers op het plein. Dwaze moeders zingen hen toe. De bebloede shirtjes worden 40 jaar later uitgewisseld. Het levert prachtige plaatjes op.

Videla was trouwens goed bevriend met een andere bloedzuiger ; Ghadaffi. Deze Libische leider nam op zijn buitenlandse reizen altijd een harem aan kamelen mee. De kolonel dronk graag kamelenmelk, de tent waarin hij sliep bestond uit kamelenhaar en op zijn ‘viervoeters’ maakte de man graag een ritje. Ghadaffi had de vreemde gewoonte om de ´tweebulters´ niet mee terug te nemen naar de Noord Afrikaanse thuisbasis. Hij liet de woestijndieren achteloos achter. Op de Argentijnse pampa´s is er daarom nog immer een overschot aan kamelen. De Argentijnse autoriteiten zoeken al jarenlang naar een oplossing voor het ´kamelenoverschot´. Die lijkt nu gevonden. In de Oostvaardersplassen zijn inmiddels de eerste ´waterdragers´ gesignaleerd. Op de Videla manier worden de kamelen per vliegtuig aangevlogen en ´gedropt´ boven de Flevopolder. Naar verluidt had de kolonel echt liefde voor de kameel. Hij begon zijn dictatoriale loopbaan als voorzitter van de ´Partij voor de woestijndieren´. Daarnaast was hij een fel tegenstander van de immigratie van buitenlandse dieren (“Eigen kameel eerst !´´) en startte een forum voor het heilig verklaren van de kameel…...

……….De lucht boven het fraaie licht glooiende Sallandse heuvelland trilt. Zonnebrand in groot verpakking gaat van hand tot hand. Waterflessen worden gekoeld aangeleverd. De zon is onbarmhartig. Er waait een verschroeiende oostenwind. Het Twentse Salland is veranderd in een prairielandschap, de kleuren geel en bruin overheersen. We staan aan de oever van zandafgraving de Domelaar en iets in mij zegt dat het een memorabele Triathlon wordt. Het zwemonderdeel is het mooiste onderdeel vandaag.1500 meter in de frisse en diepe Domelaar. In het zwembad van Bergambacht volgden we in maart/april een zwemclinic. Maar ik had in het veel te warme binnenbad het idee dat we ons bevonden in het reptielenhok van Artis. Ik besluit na het zwemonderdeel ‘aanvallend’ te fietsen. Dat kan ook niet anders. Bij een Triathlon mag je niet stayeren en wieltjesplakkers krijgen een tijdstraf. Staand en dansend op de pedalen en met het schuim op de kaken beklim ik de ´monsterachtige´ Holterberg. Zweetstralen sproeien vanonder de fietshelm. Dalen verhef ik tot kunst en met Dumoulin achtige snelheden raas ik over het prachtige Salland parcours. Mijn tegenstanders worden finaal ‘onder de wielen’ gereden. ‘Bloed aan de Paal’ 2.0 ! Het glooiende fietsparcours is op de Holterberg vrijwel geheel met een bladerdak overdekt. Je rijdt veelal in de schaduw, maar toch is door de hitte op sommige punten het asfalt licht gesmolten. Wanneer ik na de 2^de ronde de wisselzone binnenrijd doe ik in een vlaag mijn fietshelm te snel af. Het kost mij een tijdstraf. Ik kan door en start met de zwaarste 10km hardlopen sinds jaren. Kameraad Ronald is al een kwartier gefinisht en staat bij de eindstreep. De jaarlijkse Holten Triathlon voelt als een ’thuiswedstrijd´. We komen graag in Holten, Rijssen, Wierden en schitterende omgeving. Salland is een beetje thuisland. Er ligt hier een huiveringwekkende familie geschiedenis maar ook prachtige herinneringen aan vakanties en familiebezoeken uit vroegere tijden………

…..Inmiddels ben ik helemaal murw ‘gestrategood’. Het is de laatste tijd helemaal mijn Stratego periode. Mijn jeugdige tegenstanders zijn blij als het spel voorbij is en ze naar huis kunnen. Ik speel inmiddels met een andere tactiek. ‘Het mes tussen de tanden’, agressief aanvallend en zonder mededogen. Zet bij voorkeur ‘generaal’ (Videla) naast ‘kolonel’ (Ghadaffi) ver vooraan op het ‘slagveld’ en met bloedomrande ogen overrompel ik de tegenstander. Met deze gekozen ‘verschroeide aarde tactiek’ komt voorlopig weinig verandering in. Nederland doet toch niet mee aan de WK, dus tijd genoeg om te spelen. Zou er trouwens wederom een ‘Bram en Freek Bloed aan de Paal’ protestactie gekomen zijn wanneer ‘we’ ons wel geplaatst hadden voor Rusland………….?

Albert de Kluijver