Pierewaai Trail


Wedstrijdverslag

26 januari 2019
IJmuiden


Vorig jaar kwamen Ina en ik zomaar op het spoor van de Pierewaai Trail, een trail in IJmuiden en dan met de start om 6 uur in de nacht en vroege morgen.
Vorig jaar was dit voor ons een heerlijk evenement waar we veel van hebben genoten, vandaar dat we ook nu weer van de partij zijn.
Er mag maar een beperkt aantal lopers meedoen, vandaar maar snel reageren en aanmelden bij de organisatie. Volgens de organisatie zijn dat er 50, maar uiteindelijk zie ik er 61 in de uitslagenlijst staan, dus het zijn er wel iets meer geworden.

Om 6 uur starten betekent niet te laat naar bed, vroeg op en dan op pad.
Super vroeg liggen we er niet in, het is al 23.30 geweest. Ina zet de wekker op 2.40 uur. Oei, dat is maar 3 uur slaap. We staan op, maken alles gereed en gaan om 3.40 uur op pad. Als we arriveren is het nog niet eens 5 uur en zijn we veel te vroeg. We hadden nog wel een half uurtje extra kunnen slapen, maar goed, dat is iets voor volgend jaar als ze de loop weer organiseren en wij weer meedoen.

We eten wat, vullen de waterzakken en doen die in ons race vest tezamen met wat gelletjes en reepjes. Er is onderweg geen enkele verzorging. Ik heb de route in mijn horloge geladen zodat we weten waar we heen moeten lopen. Summier zijn er wat pijltjes opgehangen, maar dusdanig klein dat ze nauwelijks opvallen. Het is meer ter controle of je nog op de goede weg bent. De route in mijn horloge zetten gaat via een GPX-bestand. Dat is er door de organisatie opgezet en kan ik met mijn horloge importeren.
Ik heb 2 lampjes, maar kan er 1 niet vinden. Ina gebruikt de Ledlenser, de Petzl Nao is niet te vinden en ik gebruik een draadloze koplamp van de fiets van Richard. Dat gaat eigenlijk prima, al moet je deze wel de hele tijd vast houden.

Vanaf de start lopen we achteraan. Ina is niet fit en we doen het rustig aan, het is trainen en genieten van het evenement. Eerst lopen we een paar kilometer over het strand waarna we de duinen en daarna de bossen induiken. Ze hebben er echt een mooie trail van gemaakt met veel afwisselende elementen.
Achteraan is het stuivertje wisselen met anderen.
Als we serieus zijn vastgelopen in het kreupelhout horen we de lopers in de verte passeren en lopen we weer achteraan.
Even pauzeren, wat eten, en dan weer op pad, want echt warm is het niet, er staat veel wind. Naarmate de tijd vordert begint het wat lichter te worden. Het lampje van Ina begint ook al wat minder fel te schijnen, het is goed dat we de lampjes nu uit kunnen zetten. Nu zien we meer van het parcours en is ook het volgen van de route makkelijker zou je denken, maar dat blijkt niet het geval.
Er zijn soms wel 3 paadjes naast elkaar en als je de verkeerde neemt duurt het even voordat het horloge aangeeft dat er een koersfout is waarna we weer terug moeten. De 25 kilometer bleek aan het einde 24,57 kilometer te zijn, dat valt nog niet eens tegen.
Er is met licht gelegenheid om foto's te maken en dat doe ik volop, genietend van het uitzicht. De laatste kilometers is eerst een stuk strand en daar duinen. We hebben de 3 lopers voor ons bijgehaald en blijven bij elkaar in de buurt lopen. De laatste kilometer is met het oog te volgen, mijn klokje is stil blijven staan. Vastgelopen heet dat zo mooi. Leve de techniek, al moet ik zeggen dat het reuze leuk is om zo met het horloge de route te bekijken.
Bij de finish ontvangen we een medaille en doen ons tegoed aan het vele eten wat daar is uitgestald voor ons en met name voor de ultralopers die vanuit Den Helder hier passeren en wat komen eten.
Ei, allerlei soorten brood, krentenbrood, chips, ontbijtkoek, pannenkoek, gebakken ei, diverse soorten beleg, soep, snoep, noem het allemaal maar op. Er was veel.
Na deze super ervaring is het weer tijd om naar huis te gaan. Allebei best moe van de korte slaap en de inspanningen. Wat mij betreft volgend jaar zeker weer.

Zoeken



Website sponsors