Na de onverwachts geslaagde Petzl Nighttrail Marathon in Bergschenhoek staat er ruim een week later al weer een mooie loop op de kalender, de Gelre Jutbergtrail over 30,5 kilometer.
Deze loop hadden Aad en ik gezien en leek ons een mooie training voor Rotterdam en de Zugspitze, al is het voor mij wel snel na de marathon. We gaan zien of ik dit aan kan, een week na de marathon, al ben ik daar niet voluit gegaan.

Het is zaterdag 18 februari, ja, op ZATERDAG, dat komt wellicht vaker voor in de toekomst, vrij op zaterdag. Dat is super, nu zijn er ook andere leuke evenementen waar ik aan mee kan doen zoals deze trail van vandaag. Ik pik Aad op en we rijden naar Dieren. Is best nog een eindje rijden, maar ja, de mooie omgeving en leuke trails zitten niet in omgeving Bergambacht en Schoonhoven.
We arriveren netjes op tijd en schrijven ons in. Alles is tot in de puntjes goed verzorgd en er zijn veel vrijwilligers, allemaal met hetzelfde felle blauwe shirt aan van de loop, de Jutbergtrail.
Nog even gezellig kletsen, wat eten en dan omkleden. Het is druk in de kleedkamer die er goed verzorgd uitziet, het is de kleedkamer van de plaatselijke voetbalvereniging Dierensche Boys, de organisatie is van de AV Gelre.
Door ons getreuzel is het toch nog krap (lees: vooral mijn getreuzel) en gaat het een Cor start worden. We wandelen en dribbelen van de voetbalvereniging naar de atletiekbaan en zien iedereen aan de start staan. We hebben nog twee minuten over en sluiten achter aan.

Na de start doen we het rustig aan. Het is een training en vooral genieten van de prachtige omgeving. Ook testen hoe fit ik nog ben.
Ons tempo ligt rond de 6 minuten per kilometer en is prima te doen. Het parcours is echt geweldig. Veel door de bossen, mooie paadjes, heuveltjes, echt een mooie trail.
De rechter heup begint best wel wat op te spelen, daar heb ik al last van sinds de Snertloop in Krimpen, maar ik kan er wel normaal mee rennen. Aad is deze week bij Meine Veltman geweest, een orthopedisch manueel therapeut die eens naar zijn knie heeft gekeken. Meine Veltman heeft Janet na een jaar ook van haar blessure afgeholpen en wie weet Aad ook.
Na controle blijkt dat de knie van Aad niet goed in de kom zit, even het been strekken en de boel op zijn plaats drukken, een krak en that's it. Velen hebben al gekeken, maar niemand die dit zag. Nu maar hopen dat de blessure verleden tijd is en Aad weer lekker kan rennen.
Aad mocht vandaag na de behandeling weer gaan lopen, al is 30,5 kilometer dan wel wat ver en nog een trail ook.
Onderweg het plan om veel foto's te maken van de schitterende omgeving. Telefoon EN fototoestel mee en een beetje afwisselen. Na een paar foto's met het fototoestel geeft het apparaat een storing, ik lees iets met flits maar ben zo kippig als wat zonder leesbril in het grote boze bos. Als we wat beter zicht hebben probeer ik het nog een keer. Nee zeg, opslag vol, alle foto's van de vakanties en andere loopevenementen staan er nog op en de SD kaart is vol. Daar heb ik dus ook niets aan, dan maar met de telefoon verder. Na een paar foto's is het plop en is de batterij leeg. Hij is fijn, gelukkig heeft Aad zijn telefoon bij zich en kunnen er toch nog mooie plaatjes worden gemaakt.

Er zitten links en rechts toch pittige klimmetjes in, we hebben op die ruim 30 kilometer dan ook ruim 500 hoogtemeters. Af en toe wandelen we kleine stukjes bij de pittige hellingen, maar verder lopen we lekker door in het tempo van 6 minuten per kilometer.
Als we weer lekker op pad gaan merk ik dat het bij Aad wat moeizamer gaat. Last van je knie ?? Nee, ik ben op zegt Aad bij 20 kilometer, ga jij maar.
Niets daarvan, het is een training en we doen dit samen, dan wandelen we toch af en toe een stukje, geen enkel probleem. In Vugt bij de Kangoeroeloop zat ik er finaal doorheen en heeft Aad de hele tijd op mij moeten wachten en hebben we veel gewandeld. Ik had zelf verwacht dat ik niet fit genoeg zou zijn, maar dat viel mee. Aad heeft doordeweeks bij Avantri best pittig getraind en merkt dat nu wellicht, het is gelukkig niet de knie.
Er komt een dame voorbij waar we even samen mee gaan lopen. Ik maak een praatje met haar. Het blijkt ook een ultraloper te zijn. Dit is voor haar een training voor de Sallandtrail, laat ik die nu ook gaan doen, ook de 75 kilometer, maar ook dat is niet het einddoel, dat is weer een training voor de Zugspitze waar ze de 100 kilometer wil gaan doen. Dat is toevallig, wij gaan ook de Zugspitze doen, Aad de 39, bij mij is de afstand nog niet bekend, maar zal minimaal de 66 gaan worden denk ik.

We nemen veel tijd bij de drankpost en gaan dan de grootste helling op, is een pittig klimmetje, maar o zo mooi. Nu we wat wandelen af en toe, heb je de kans om nog meer te genieten van de prachtige natuur. Wat is dit een mooie trail, nergens saai, overal even mooi, heerlijk. Blij dat we dit hebben gedaan, al denkt Aad daar misschien iets anders over. De hartslag zit al vanaf het begin erg hoog, 20 slagen hoger dan die van mij waar dat er normaal maar 10 zijn, dan is het ook niet zo raar dat het minder gaat.
Diverse lopers halen ons in, al zijn er helemaal niet zoveel lopers die hebben gekozen voor de 30,5 kilometer. Als we de laatste paar kilometer afleggen worden we ingehaald door twee dames. Ineens gaat het tempo van Aad omhoog en wordt er niet meer gewandeld. Jaja, die motivatie kon ik dus duidelijk niet over brengen, daar was het vrouwelijk schoon voor nodig.
Na 30 kilometer zijn we terug op de baan en is Aad volledig uitgeblust, het horloge geeft dan ook een hersteltijd op van 3,5 dag en dat van mij 32 uur, wat ook aangeeft dat het bij mij goed is gegaan en zo voelde dat ook. De vorm is goed en de conditie ook, al baart de heup me wel wat zorgen met het oog op de Salland Trail en Rotterdam.

Eerst even uitpuffen, heerlijk douchen en dan op jacht naar een kom erwtensoep.
De erwtensoep is al opgeruimd. De pan was leeg en er werd geen nieuwe erwtensoep meer gemaakt al stonden er nog heel wat volle blikken op tafel.
Jammer roepen we, we hadden net zo'n trek.
Een man van de organisatie geeft aan dat ze de pan weer op moeten zetten en nieuwe erwtensoep op moeten warmen, ook de vele vrijwilligers komen nog terug en zullen ook wel trek hebben. Een prima reden en voor ons goed om ook een bakje erwtensoep te kunnen nuttigen. Dit kost ons niets, is gratis voor de lopers. Als herinnering hadden we bij de finish ook een zakje met koekjes gekregen met een lint erop van de Jutbergtrail. De vrijwilligers zijn druk met opruimen en we zitten een beetje in de weg, we zijn weer de laatsten natuurlijk. We stappen maar eens op en gaan weer naar huis terug. Bij Aad nog even een paar bakkies gedaan alvorens naar huis te gaan en nog even napraten over deze geweldig mooie trail. Volgend jaar zet ik hem zeker weer op de kalender, is een absolute aanrader.