Posbanktrail
Wedstrijdverslag
04 oktober 2015
Velp
Na de UHT samen met Aad over ruim 30 kilometer en daarna de Ekiden in Lekkerkerk toch weer geblesseerd geraakt. Twee weken niet gelopen en nog steeds pijn. Bezoekjes aan de fysio Kees Bakker deden gelukkig wel wat, maar de Posbanktrail in Velp waar ik samen met maatjes Aad, Janet en Pieter zou gaan lopen komt te vroeg. De fysio Kirsten gaf aan dat ik dit uit mijn hoofd moest zetten. Tijdens de derde helft bij Avantri gaf Piet Wuijster echter aan dat hij een soortgelijke blessure heeft en daar de Swissalpine zelfs mee heeft gelopen, maar wel de boel in had laten tapen.
Dat is wellicht een optie. Op donderdag weer een keer in de sportschool bezig geweest na de behandeling en maar kijken op zondag zelf.
Marloes ziet het niet zitten om mijn bil in te tapen en ik neem de tape mee naar Velp. Ik ga mee met mijn maatjes en ga ter plekke bepalen of ik ga lopen of niet.
Met de Spider naar Pieter in Cabauw, Aad en Janet gaan op de fiets vanuit Schoonhoven. We hebben om 8.30 afgesproken maar zijn allemaal een beetje later, al komen we wel gelijk aan.
Met de VW Transporter van Pieter naar Velp waar we nog tijd genoeg hebben om de startnummers op te halen, ons om te kleden en op zoek te gaan naar iemand die mijn bil in wil gaan tapen.
Ik meld me bij de EHBO post, maar niemand heeft er ervaring mee. Ik laat een plaatje zien wat ik op mijn telefoon heb gezet waarop te zien is hoe de tape moet worden bevestigd. Een man wil het wel proberen en aldus geschiedde. 100% goed zat het niet volgens mij, maar het gaf wel wat effect.
Om 10.30 is de start van onze afstand, de ruim 15 kilometer die achteraf ruim 16 bleek te zijn. Het is prachtig weer, warm zelfs in het zonnetje.
De eerste kilometer doe ik het rustig aan en loop ik samen met Pieter in 5.50 , Aad en Janet zijn sneller gestart. Dit is ook gelijk de zwaarste kilometer met de hoogste helling om te beklimmen. De bil is wel gevoelig de eerste kilometer en ik twijfel of ik zal stoppen, maar zoals verwacht deed ik dat dus niet. Of dat verstandig is ???
Na de eerste kilometer besluit ik door te gaan en ook wat te versnellen om Aad en Janet bij te halen. Dit lukt vrij makkelijk en ik loop een aantal kilometers met hen mee, soms er wat voor om een paar foto's te kunnen maken. Na weer een foto lig ik wat achter op Aad en Janet en moet hen laten gaan. Het gat wordt wel héél langzaam wat kleiner, maar dichten doe ik het niet.
Vooraf had Aad over een te open tijd per kilometer van 5.30 en dat lukt mij ook aardig. De 5 kilometer gaat in 27.36 en de 10 in 55.01 , maar ik begin het daar toch al knap moeilijk te krijgen.
De koorts en flinke verkoudheid van afgelopen week hebben er aardig ingehakt, ik ben verre van fit. Ook mijn stem een paar dagen kwijt geweest, al is die nu weer terug.
Ondanks de lichamelijke ongemakken is het natuurlijk wel volop genieten tijdens deze trail.
Bossen, zandvlaktes, klimmetjes, afdalingen, single trails, alles zit erin. Dit is toch wat ik het liefste doe, daar kan geen marathon van Rotterdam tegenop.
Na een kilometer of 12 haal ik Aad en Janet weer in, Janet zit er aardig doorheen, net als ikzelf. Als we een bergje op zijn gerend en we over een flinke zandvlakte met mul zand moeten zitten we echt stuk. Ik moet nu serieus aan de wandel, Janet is toch nog fitter en langzaam lopen Aad en Janet weer bij me weg. Tot 13 kan ik het volhouden, daarna is het veel wandelen geblazen. De bil begint nu ook weer te zeuren en ook de heup. Het is welletjes geweest. Geen risico's meer nemen nu, tijd is niet belangrijk, dan maar wat meer wandelen, het is me al meegevallen, dit kan de pret niet meer verstoren. In de laatste kilometers komt Pieter me ook nog voorbij. Hij is fitter dan Janet en mij, Aad is het fitste van allemaal.
Als ik uiteindelijk over de finish kom in 1.38.22 blijkt mijn gemiddelde tempo precies 6 minuten per kilometer te zijn en zit ik zo'n 5 minuten achter Aad en Janet. Met z'n drietjes zitten ze bij de finish op me te wachten. Ineens zie ik dat het shirt van Aad helemaal onder stof en bagger zit. Aad blijkt in de laatste steile afdaling onderuit te zijn gegaan. Schaafwonden op verschillende delen van zijn lichaam, maar gelukkig geen ernstige verwondingen, het blijft hoofdzakelijk bij schaafwonden.
Ik plof neer bij de finish en zit er toch flink doorheen. Bij Janet is het beste er ook wel af, Pieter en Aad ogen nog fris.
Ik ben blij dat ik dit toch heb doorgezet, al was mijn lichaam er eigenlijk niet aan toe.
Nu maar verder herstellen en me richten op de leuke loopjes die er nog aan gaan komen. Schoorl op 1 november zal de eerstvolgende zijn.
Na even een bakkie koffie gedronken te hebben en Janet thee, gaan we weer terug naar de boerderij van Pieter waar we een Radlertje drinken. Aad en Janet hebben de grootste schik van het nestje jonge katjes bij Pieter, het is ook prachtig om ze te zien.
Het is nu de hoogste tijd om naar huis te gaan na toch weer een heerlijke dag. Het kapje kan er zelfs nog af bij de Spider, zo lekker is het nog.
Velp
Na de UHT samen met Aad over ruim 30 kilometer en daarna de Ekiden in Lekkerkerk toch weer geblesseerd geraakt. Twee weken niet gelopen en nog steeds pijn. Bezoekjes aan de fysio Kees Bakker deden gelukkig wel wat, maar de Posbanktrail in Velp waar ik samen met maatjes Aad, Janet en Pieter zou gaan lopen komt te vroeg. De fysio Kirsten gaf aan dat ik dit uit mijn hoofd moest zetten. Tijdens de derde helft bij Avantri gaf Piet Wuijster echter aan dat hij een soortgelijke blessure heeft en daar de Swissalpine zelfs mee heeft gelopen, maar wel de boel in had laten tapen.
Dat is wellicht een optie. Op donderdag weer een keer in de sportschool bezig geweest na de behandeling en maar kijken op zondag zelf.
Marloes ziet het niet zitten om mijn bil in te tapen en ik neem de tape mee naar Velp. Ik ga mee met mijn maatjes en ga ter plekke bepalen of ik ga lopen of niet.
Met de Spider naar Pieter in Cabauw, Aad en Janet gaan op de fiets vanuit Schoonhoven. We hebben om 8.30 afgesproken maar zijn allemaal een beetje later, al komen we wel gelijk aan.
Met de VW Transporter van Pieter naar Velp waar we nog tijd genoeg hebben om de startnummers op te halen, ons om te kleden en op zoek te gaan naar iemand die mijn bil in wil gaan tapen.
Ik meld me bij de EHBO post, maar niemand heeft er ervaring mee. Ik laat een plaatje zien wat ik op mijn telefoon heb gezet waarop te zien is hoe de tape moet worden bevestigd. Een man wil het wel proberen en aldus geschiedde. 100% goed zat het niet volgens mij, maar het gaf wel wat effect.
Om 10.30 is de start van onze afstand, de ruim 15 kilometer die achteraf ruim 16 bleek te zijn. Het is prachtig weer, warm zelfs in het zonnetje.
De eerste kilometer doe ik het rustig aan en loop ik samen met Pieter in 5.50 , Aad en Janet zijn sneller gestart. Dit is ook gelijk de zwaarste kilometer met de hoogste helling om te beklimmen. De bil is wel gevoelig de eerste kilometer en ik twijfel of ik zal stoppen, maar zoals verwacht deed ik dat dus niet. Of dat verstandig is ???
Na de eerste kilometer besluit ik door te gaan en ook wat te versnellen om Aad en Janet bij te halen. Dit lukt vrij makkelijk en ik loop een aantal kilometers met hen mee, soms er wat voor om een paar foto's te kunnen maken. Na weer een foto lig ik wat achter op Aad en Janet en moet hen laten gaan. Het gat wordt wel héél langzaam wat kleiner, maar dichten doe ik het niet.
Vooraf had Aad over een te open tijd per kilometer van 5.30 en dat lukt mij ook aardig. De 5 kilometer gaat in 27.36 en de 10 in 55.01 , maar ik begin het daar toch al knap moeilijk te krijgen.
De koorts en flinke verkoudheid van afgelopen week hebben er aardig ingehakt, ik ben verre van fit. Ook mijn stem een paar dagen kwijt geweest, al is die nu weer terug.
Ondanks de lichamelijke ongemakken is het natuurlijk wel volop genieten tijdens deze trail.
Bossen, zandvlaktes, klimmetjes, afdalingen, single trails, alles zit erin. Dit is toch wat ik het liefste doe, daar kan geen marathon van Rotterdam tegenop.
Na een kilometer of 12 haal ik Aad en Janet weer in, Janet zit er aardig doorheen, net als ikzelf. Als we een bergje op zijn gerend en we over een flinke zandvlakte met mul zand moeten zitten we echt stuk. Ik moet nu serieus aan de wandel, Janet is toch nog fitter en langzaam lopen Aad en Janet weer bij me weg. Tot 13 kan ik het volhouden, daarna is het veel wandelen geblazen. De bil begint nu ook weer te zeuren en ook de heup. Het is welletjes geweest. Geen risico's meer nemen nu, tijd is niet belangrijk, dan maar wat meer wandelen, het is me al meegevallen, dit kan de pret niet meer verstoren. In de laatste kilometers komt Pieter me ook nog voorbij. Hij is fitter dan Janet en mij, Aad is het fitste van allemaal.
Als ik uiteindelijk over de finish kom in 1.38.22 blijkt mijn gemiddelde tempo precies 6 minuten per kilometer te zijn en zit ik zo'n 5 minuten achter Aad en Janet. Met z'n drietjes zitten ze bij de finish op me te wachten. Ineens zie ik dat het shirt van Aad helemaal onder stof en bagger zit. Aad blijkt in de laatste steile afdaling onderuit te zijn gegaan. Schaafwonden op verschillende delen van zijn lichaam, maar gelukkig geen ernstige verwondingen, het blijft hoofdzakelijk bij schaafwonden.
Ik plof neer bij de finish en zit er toch flink doorheen. Bij Janet is het beste er ook wel af, Pieter en Aad ogen nog fris.
Ik ben blij dat ik dit toch heb doorgezet, al was mijn lichaam er eigenlijk niet aan toe.
Nu maar verder herstellen en me richten op de leuke loopjes die er nog aan gaan komen. Schoorl op 1 november zal de eerstvolgende zijn.
Na even een bakkie koffie gedronken te hebben en Janet thee, gaan we weer terug naar de boerderij van Pieter waar we een Radlertje drinken. Aad en Janet hebben de grootste schik van het nestje jonge katjes bij Pieter, het is ook prachtig om ze te zien.
Het is nu de hoogste tijd om naar huis te gaan na toch weer een heerlijke dag. Het kapje kan er zelfs nog af bij de Spider, zo lekker is het nog.
